Het is zover, we vertrekken vanaf station Rotterdam Centraal naar station Utrecht Centraal. Het treinenhart van Nederland. Vanaf Utrecht begint de reis pas echt, want in Nederland treinen, tsja dat is toch niet het echte werk. Maar nu eerst via Alexander, Gouda naar Utrecht. Van bouwput naar bouwput, want treinen in Nederland is toch vooral via smalle doorgangen, langs grote kranen en betonnen skeletten je weg vinden als de bestemming is bereikt. Bijna alle grote stations worden op dit moment verbouwd, opnieuw gebouwd, of zoals het heet in jargon: gerevitaliseerd. Maar dan, de ene bouwput is de andere niet. Rotterdam Centraal maakt grote indruk. Hier wordt wat neergezet. Dat zie je en vooral dat voel je. De grootste bouwkraan van Europa takelt dakdelen van de straks immense overkapping op de juiste plek. Vanuit diepe putten klinkt het ratelen van de boren. Eerder al boorde een immense machine een tunnel voor de Randstadrail onder de wijk Blijdorp. En als je op het perron wacht voel je dat hier wat groots neergezet wordt. Oude perrondelen worden bijna onder je voeten vandaan gebulldozerd en hoge staanders voor het nieuwe glazen dak worden opgezet, en intussen gaat het treinverkeer gewoon door. De nieuwbouw van Rotterdam Centraal maak je mee als reiziger, en in zekere zin werk je zelfs mee door gebruik te maken van het tijdelijke station, en op te stappen op een ander spoor dan je gewend was. Op Rotterdam Centraal stap je op, het station van Utrecht is de bestemming, ook een bouwput, maar wat een verschil. Nauw, krap, en voortgang is nauwelijks te zien. De ene verbouwing is de andere niet zoveel is duidelijk.
De reis is begonnen en ik wacht met m’n reisgenoot op het station. Ik bij de rookpaal en de ander op een bankje. Wachten op de volgende trein, het eerste uur reizen zit erop! Wanneer er zonder auto gereisd wordt is wachten op je volgende trein of bus misschien iets dat het meeste tijd kost. En dan valt het in West-Europa nog alles mee. Hoe verder je gaat richting Centraal- of Oost-Europa hoe frustrerender het soms wordt. Dat is nou juist ook het leuke, vaak achteraf dat wel, het wachten op je trein, weinig informatie, nooit weten waar je morgen naar toe gaat. Eigenlijk wacht je niet op je trein, maar op een nieuwe ervaring. Wat wordt het morgen? Nog even blijven hangen in deze gezellige stad, of toch weer verder, een nieuwe stad, klein dorp of een ander land. Het maakt niet uit, want je reist.
De Balkantour 2011 is begonnen!
Animatie Rotterdam Centraal
2 opmerkingen:
Leuk geschreven stukje!
Thanks!
Een reactie posten